ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ – Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο | Από την Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ

Home / ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ – Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο | Από την Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ
Ημερολόγιο - Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ – Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο | Από την Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ

με την συνεργασία του viva.gr

Η θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ παρουσιάζει:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο

Επιμέλεια – Σκηνοθεσία: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος

Γιάννης Ρίτσος

Τα πάντα είναι ανύπαρκτα πριν τα σκεφτείς και πριν τα πράξεις…

Λίγα Λόγια:

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά το 1909. Το έργο του καλύπτει την ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Ποίηση, πεζογραφία, μεταφράσεις, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, χρονογραφήματα, ανθολογίες, μελέτες, εικαστικό έργο, αλλά και θεατρική εμπειρία στα προπολεμικά και κατοχικά χρόνια, συνθέτουν μια ανεξάντλητη καλλιτεχνική υπόσταση με πολύπτυχο έργο.

Το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ “Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο”, είναι ένα χωροχρονικά άχρονο θεατρικό αφιέρωμα που συνδυάζει ποιήματα από διάφορες ποιητικές συλλογές και μελοποιημένους στίχους του ποιητή σε συνάρτηση με επιλεγμένα κείμενα από την “Τέταρτη Διάσταση”. Στόχος των επιλογών αυτών είναι η σύνδεση ενός πικρού, ίσως τραγικού παρελθόντος με το σήμερα. Αυτή η τόση διαχρονική γραφή του ποιητή και η σχέση του με τον χρόνο, τον άνθρωπο και τις ιδέες, εκφράζουν τα προβλήματα, τις αγωνίες και τα δικαιώματα του ανθρώπου, παραμένοντας πάντα επίκαιρος χτυπώντας μας το καμπανάκι της αφύπνισης.

Ευχαριστούμε από καρδιάς την Έρη Ρίτσου για την άδεια χρήσης των έργων του ποιητή πατέρα της.

ΘΕΑΤΡΟ ΔΡΟΜΟΣ_ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΡΙΤΣΟΣ_ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αντί Περίληψης…

Όταν το χθες συναντά το σήμερα σα να μην πέρασε μια μέρα.

Ένας νέος τριαντάρης κάνει ένα ταξίδι σαν ξένος μέσα στο χρόνο συμμετέχοντας σε δρώμενα από τις ζωογόνες μνήμες του παρελθόντος, φέροντας τις ζωοφόρες ελπίδες του μέλλοντος.

Το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ως αφιέρωμα στην ποιητική θεατρικότητα του Γιάννη Ρίτσου αποτελεί ένα μαθηματικό κοινωνικό μοντέλο που ενώνει το χώρο και τον χρόνο σε μια συνέχεια. Η Ισμήνη αναπολεί την αδικία της, η Φαίδρα εξομολογείται την πραγματική ερωτική επιθυμία με πάθος, ενώ από το πίσω μέρος του δραματικού καμβά, μια ηλικιωμένη γυναίκα με τα μαύρα απολογείται ένα ανοιξιάτικο βράδυ για το παρελθόν, θέλοντας να χτίσει το παρόν, για να οδηγηθούμε με αυτό τον τρόπο σε έναν πικρό αποχαιρετισμό που αποτελεί ένα κοινωνικό μανιφέστο για όσα χρειάζονται να γίνουν στο μέλλον.

Την μαραθώνια τούτη εικόνα την συμπληρώνει, το τραγούδι και η απαγγελία ποιημάτων του νεαρού ταξιδευτή του χωροχρόνου μας.

Γιάννης Ρίτσος

Μην τους φοβάσαι, στον φόβο σου ποντάρουν

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο – Πρόγραμμα Παραστάσεων

ΔΕΥΤΕΡΑ στις 20:30 | ΙΣΜΗΝΗ

Στο ρόλο της “Ισμήνης” η Γιώτα Τσιότσκα

ISMENE

Η φθοροποιός δύναμη του χρόνου αποτελεί έναν βασικό προβληματισμό όχι μόνο σε αυτό τον ποητικό μονόλογο του Ρϊτσου, αλλά στα περισσότερα ποιήματα της συλλογής. Δίπλα όμως σε αυτή τη βασική θεματική, μέσω του κάθε προσωπείου προστίθενται νέα σημεία και στοχασμοί. Η Ισμήνη, με τις λιγοστές αναφορές στην μυθολογία – ιστορία και την ποίηση, αφήνει στον Γιάννη Ρίτσο αρκετό εκμεταλλεύσιμο χώρο για δημιουργία.

Σκόπιμα ή όχι, ο Ρίτσος διαλέγει μια φαινομενικά ασήμαντη μυθική περσόνα για να διαλογισθεί πάνω σε κάποια από τα προκλητικότερα θέματα του πολιτισμού μας. Την απωθημένη επιθυμία και την αυτοχειρία, ξύνοντας επίσης επιδεικτικά την επιφάνεια, μόνο, ενός ακόμα θέματος ταμπού. Εκείνο της σεξουαλικής ταυτότητας και του φύλου. Όλα αυτά παράλληλα με την καταδίκη της όποιας δίψας για εξουσία και την συγκαλυμμένη τοποθέτησή του κατά του πάσης μορφής πολέμου.

Δείτε το teaser

Φωτογραφίες από την παράσταση 

ΤΕΤΑΡΤΗ στις 20:30 | ΦΑΙΔΡΑ

Στο ρόλο της “Φαίδρας” η Μαριάνθη Σοντάκη

FAIDRA

Ο Γιάννης Ρίτσος αντλεί την έμπνευσή του από τη μυθική ηρωίδα Φαίδρα, σύζυγο του βασιλιά Θησέα και μητριά του υιού του Ιππόλυτου. Η καταστροφική δύναμη του έρωτά της, τη φέρνει σε μια κατάσταση εσωτερικής πάλης μεταξύ τιμής και πόθου. Η ακρότητα των συναισθημάτων της και η αβάσταχτη ψυχική σύγκρουση, πιθανώς, γοητεύουν τον Ρίτσο ο οποίος γράφει ένα μονόλογο- εξομολόγηση στον οποίο η ηρωίδα εκφράζει όλον τον καταπιεσμένο της πόθο στο ερωτικό αντικείμενο. Δεν επιχειρείται η αλλαγή του ρου της ιστορίας, εφόσον και οι δύο ήρωες στο τέλος πεθαίνουν, όπως συνέβη τόσο στην ιστορία – μυθολογία όσο και στην τραγωδία.

Ο Ρίτσος όμωε επιχειρεί μονάχα μια προσθήκη.

Η Φαίδρα σπάει τη σιωπή της και παύει την εσωτερίκευση των συναισθημάτων που λειτουργούν αργά, βασανιστικά και αυτοκαταστροφικά εναντίον του ίδιου του εαυτού της. Η αναβεβλημένη ερωτική εξομολόγηση εκφωνείται με τη μορφή διαλογικού μονολόγου στον οποίο ο Ιππόλυτος, ως δεύτερο πρόσωπο, παραμένει σιωπηλός και αμέτοχος.
Η Φαίδρα είναι ένας ποιητικός μονόλογος για τον θηλυκό έρωτα και την πραγματική επιθυμία. Ουσιαστικά ο Ρίτσος κλήθηκε να εισδύσει στο θηλυκό ψυχισμό και να ανιχνεύσει τις εκφάνσεις του σε κατάσταση μιας ακραίας, εσωτερικής διαμάχης. Σε σχέση με την επιθυμία και κατ’ επέκταση την επιδίωξη της ηδονής, η Φαίδρα βιώνει το σφοδρό πάθος που δε συμμορφώνεται με τις κοινωνικές επιταγές εφόσον ο Ιππόλυτος είναι ο θετός υιός της. Η αρχή της πραγματικότητας αντικαθιστά την αρχή της ηδονής και η ηρωίδα καθηλώνεται σε μια σιωπή που την κατατρώει. Δηλώνοντας ρητά το πάθος της, τοποθετείται πέραν της αρχής της πραγματικότητας στην επιδίωξή της για συμμόρφωση με την πραγματική επιθυμία χωρίς ωστόσο να έχει αυτό το γεγονός αίσιο τέλος αφού συνεπάγεται το θάνατό της.

Δείτε το teaser

Φωτογραφίες από την παράσταση 

ΠΕΜΠΤΗ στις 21:15 | Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ

Στο ρόλο της “Γυναίκας με τα Μαύρα” η Μαριάννα Λαγουρού

WOMAN IN BLACK

Η «Σονάτα του σεληνόφωτος» (1956), η πρωϊμότερη από τις μακρές συνθέσεις της «Τέταρτης Διάστασης», σημαδεύει, με την ιδιότυπη μορφή και ατμόσφαιρά της, το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, όχι μόνο για το έργο του Γιάννη Ρίτσου (1909-1990), αλλά και για την ελληνική ποίηση γενικότερα.

Η «Σονάτα του Σεληνόφωτος», από τους πιο αγαπημένους ποιητικούς μονολόγους του Ρίτσου, μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μια παρατεταμένη ικεσία για ζωή κι ελπίδα, μέσα από μια ροή παραστάσεων και συμβόλων. Πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής της ηλικιωμένης ηρωίδας, με καρδιά νεαρής γυναίκας, της Γυναίκας με τα Μαύρα που υποκινείται από την παρουσία στο χώρο ενός νέου άνδρα, ο οποίος παραμένει καθ’ όλη την διάρκεια του έργου βουβός και απαθής, υπογραμμίζοντας έτσι την πάλη των διαφορετικών γενεών.

Δείτε το teaser

Φωτογραφίες από την παράσταση 

ΣΑΒΒΑΤΟ στις 21:00 | ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Στο ρόλο του “Γρηγόρη Αυξεντίου” ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

δε φτάνει το τραπέζι , μήτε κάμποσος παράς στην τσέπη, μήτε το ψωμί και το φιλί , – δε φτάνει. Ο άνθρωπος είναι πιο τρανός απ’ την καθημερινή την έγνοια του. Ο άνθρωπος αρχίζει από την έγνοια του για το ψωμί Κι όλο τραβάει πιο πέρα απ’ τη σκλαβιά του, από σκλαβιά σε σκλαβιά, από ξεσκλάβωμα σε ξεσκλάβωμα, απ’ το ξεσκλάβωμα της πατρίδας, στο ξεσκλάβωμα του κόσμου

“Θυμάμαι πως γράφοντας τον “Αποχαιρετισμό” έκλαιγα σαν παιδί όπως όταν έγραφα και τον “Επιτάφιο” (στον Αυξεντίου υπάρχουν “ολόσωμα” τα προσωπικά μου βιώματα της Μακρονήσου)”, έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος. Το εμβληματικό ποιητικό έργο του παρουσιάζεται επί σκηνής, αναδεικνύοντας όχι μόνο τη μοναδικότητα του ηρωισμού και της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, αλλά με αφορμή αυτής της διαχρονικής μοναδικότητας ιστορία γινόμαστε καθημερινά όλοι μας, αντίστοιχοι μάρτυρες, μιας διεφθαρμένης κοινωνίας, μιας απολυταρχικής, ασύδοτης εξουσίας, ενός κόσμου που χρειάζεται ριζική αλλαγή πρωτίστως ως προς την ανθρωπιά του. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ποιητικό μονόλογο με ανθρώπινο και όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο λόγο που αφορά ναι μεν τη σύγχρονη Ιστορία,  μεταφέροντας μας όμως διαχρονικά μηνύματα για τις μεγάλες αξίες της ζωής, της αυταπάρνησης, της ανθρωπιάς, της ελευθερίας του ανθρώπου και της πατρίδας από κάθε είδους δεσμά.

 

Δείτε το teaser

Φωτογραφίες από την παράσταση 

Ταξιδευτής…

Ο Γιώργος Λιάκος

ΓΙΟΡΓΟΣ ΛΙΑΚΟΣ - ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ
Λάζαρος Αναστασιάδης - Ιππόλυτος

Ιππόλυτος…

Ο Λάζαρος Αναστασιάδης

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Έχω μια τύχη…

Τύχη που γεννήθηκα και λάτρεψα το σινεμά και το θέατρο.

Τύχη που κάνω θέατρο!

Τύχη που κάνω σινεμά!

Ήταν 11 Νοεμβρίου του 2018, 33 ολόκληρα χρόνια είχαν περάσει από τον θάνατο του Γιάννη Ρίτσου όταν η σκέψη μου με οδήγησε να φανταστώ επι σκηνής πολλά από τα ποιήματά του, πέρα από αυτά που περικλείονται στην συλλογή «Τέταρτη Διάσταση». Η σκέψη αυτή ωρίμασε, ή μάλλον θα έλεγα πως η κοινωνική μετάλλαξη και η πολιτική ασυδοσία, ωρίμασαν την σκέψη μου. Μια φράση από τον «Αποχαιρετισμό» – «Τα πάντα είναι ανύπαρκτα πριν τα σκεφτείς και πριν τα πράξεις. Όχι μονάχα να τα σκεφτείς, ή μονάχα να τα πράξεις μα να τα πράξεις και να τα σκεφτείς μαζί» – με οδήγησαν στην απόφαση πως: τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή που τα πάντα είναι ανύπαρκτα. Η ελευθερία, η ανθρωπιά, η ατομικότητα, ο έρωτας, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η αρετή, το πνεύμα, οι αξίες, οι ιδεολογίες, η ηθική, η παιδεία, όλα ανύπαρκτα. Χρειάζεται λοιπόν να σκεφτούμε και να πράξουμε μια ανατροπή.

Εμμανουήλ Μαύρος

Εμμανουήλ Μαύρος - Σκηνοθέτης

Με αφορμή λοιπόν το ωριμότερο έργο τού «Τέταρτη Διάσταση» αλλά και άλλων ποιημάτων κοντά στο πνευματικό, ιδεολογικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του παραπάνω έργου και με τη σκέψη, στο πώς ένας Γιάννης Ρίτσος μπορεί να αναπαρασταθεί σκηνικά, προχώρησα σε μια επιλογή με γνώμονα τα προαναφερόμενα ανύπαρκτα.
Η «Ισμήνη» της απωθημένης επιθυμίας και αυτοχειρίας, ξύνει επιδεικτικά την επιφάνεια μόνο, ενός ακόμα θέματος ταμπού, εκείνο της σεξουαλικής ταυτότητας και του φύλου. Όλα αυτά παράλληλα με την καταδίκη της όποιας δίψας για εξουσία και την συγκαλυμμένη τοποθέτηση του Ρίτσου κατά της κάθε μορφής πολέμου. Η «Φαίδρα» ένα έργο για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, την εκδίκηση και τον θάνατο. Ένας ποιητικός μονόλογος για τον θηλυκό έρωτα και την πραγματική επιθυμία. Ουσιαστικά ο Ρίτσος κλήθηκε να εισδύσει στο θηλυκό ψυχισμό και να ανιχνεύσει τις εκφάνσεις του σε κατάσταση μιας ακραίας, εσωτερικής διαμάχης. Η «Σονάτα του Σεληνόφωτος» μας παρουσιάζει την Γυναίκα με τα Μαύρα στην εκ βαθέων εξομολόγησή της, μια παρατεταμένη ικεσία για ζωή κι ελπίδα, μέσα από μια ροή παραστάσεων και συμβόλων. Ενώ τα προαναφερόμενα ανύπαρκτα, με όσα έχουν προηγηθεί στην Ισμήνη στην Φαίδρα και στη Σονάτα έρχεται ο ίδιος ο Ρίτσος στο έργο του «Αποχαιρετισμός» εμπνεόμενος από το μαρτυρικό θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου, να μας καταθέσει, ίσως, το πιο αριστουργηματικό ποιητικό μανιφέστο που έχει γραφτεί.

Το θέατρο μας, το σημερινό θέατρο έχει την ανάγκη επιστροφής στις ρίζες του που είναι η ποίηση και ο Ρίτσος έρχεται σε μας, ως σύγχρονος Προμηθέας, να μας υπενθυμίσει πως υπάρχουμε και θα υπάρχουμε. Να μας υπενθυμίσει την απομάκρυνση από την φύση μας. Να μας ραπίσει, αν θέλετε, με το ζωντανό γραπτό του λόγο. Εμείς σε αυτό που πιστεύουμε και αγαπάμε, που είναι η σκηνή, έχουμε την ανάγκη τούτο τον ζωντανό λόγο να τον κάνουμε εικόνα.

Project details
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ