“Εγώ η Ουλρίκε Μάινχοφ καταγγγέλω” είναι ένας συγκλονιστικός μονόλογος/καταγγελία για τις συνθήκες κράτησης της αντάρτισσας πόλεων Ουλρίκε Μάινχοφ, που βρέθηκε φυλακισμένη στη “νεκρή πτέρυγα” της φυλακής της Κολωνίας – Όσεντορφ, από τον Ιούνιο του 1972 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1973, και στα «λευκά κελιά» του Σταμχάιμ της Στουτγάρδης, όπου μεταφέρθηκε το 1974 σε απόλυτη απομόνωση και χωρίς να έχει το δικαίωμα να βλέπει τον δικηγόρο της.
Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους διανοούμενους της εποχής, μεταξύ των οποίων και ο Ζαν Πολ Σαρτρ.
Στις 9 Μαΐου 1976 η Ουλρίκε Μάινχοφ βρίσκεται κρεμασμένη στο κελί 719 των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Η επίσημη νεκροψία έδειξε αυτοκτονία. Κανείς όμως δεν πείσθηκε γι’ αυτό. Οικογένεια, φίλοι και σύντροφοι αμφισβητούν το πόρισμα αλλά δεν βρίσκουν αποδείξεις για το αντίθετο καθώς το γερμανικό κράτος αρνήθηκε να δώσει στοιχεία στον ειδικό εμπειρογνώμονα που όρισε η οικογένεια.
Δύο χρόνια μετά το θάνατο της Ουλρίκε Μάινχοφ, ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε, γράφουν τον συγκεκριμένο θεατρικό μονόλογο, ένα κείμενο χαστούκι, για την κρατική βία, για τη θέση της γυναίκας, για τα “λευκά κελιά” και για την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Leave a Reply