ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ – Η ΔΙΚΗ | Από το Θέατρο Thespians

Home / ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ – Η ΔΙΚΗ | Από το Θέατρο Thespians
ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ – Η ΔΙΚΗ | Από το Θέατρο Thespians

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ

με την συνεργασία του more.com

Η Κύπρος ταξιδεύει στην Ελλάδα και στο θεατρο ΔΡΟΜΟΣ

Για πρώτη φορά στην Αθήνα, η κυπριακή παραγωγή:

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ

ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
20, 21 και 22 Νοεμβρίου 2024

Η ιστορία που ταρακούνησε μνήμες και αφύπνισε συνειδήσεις, φθάνει στην Αθήνα, για 3 μόνο παραστάσεις, στο Θέατρο Δρόμος στην Κυψέλη.

Μια παραγωγή του Θεάτρου Thespians και του Alter Ego Art House που τα τρία τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται ως παράσταση «γροθιά στο στομάχι».

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ, σε κείμενο και σκηνοθεσία Αντωνιέττας Κάρυου και Ειρήνης Χρυσοβαλάντης Πολυμέρου.

Μια αληθινή ιστορία, η ιστορία μας.

Στην σκηνή βλέπουμε ένα νοητό δικαστήριο. Οι μάρτυρες καταθέτουν πάνω στα θεμέλια της κατεστραμένης τους πόλης, την Αλήθεια τους. Ο δήμιος όμως είναι εκεί και τους περιμένει κρυμμένος πίσω από την έδρα. Ποιος θα τους ακούσει; Ποιος τολμάει να σηκωθεί και να σταθεί αντιμέτωπος σ’ αυτούς που κλείνουν τα μάτια μπροστά στο έγκλημα που λέγεται πόλεμος;

Διάρκεια Παράστασης: 65′

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ
ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ

Η Couproum θυμάται την ιστορία της και καταθέτει τα πάθη της. Η Ντίνα και ο Αντρίκκος, πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι που παρά τα όσα έχουν περάσει έγιναν οι θύτες, το μέσω του δήμιου για να χειραγωγεί τα παιδιών τους. Και η ιστορία επαναλαμβάνετε.

Η νέα γενιά τυφλωμένη και βιασμένη χάνεται άδικα, ενώ ένα φως που αχνοφαίνεται δεν θα αφήσει τίποτα να χαθεί.

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ

Ένα αντιπροσωπευτικό video

ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ:

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ

Αντωνιέττα Κάρυου

Το έργο ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ – Η ΔΙΚΗ, είναι μια παράσταση πέρα για πέρα αληθινή. Απαρτίζεται από μια σειρά αληθινών γεγονότων που αφορούν τον πόλεμο σε όλες του τις μορφές, σε παγκόσμιο επίπεδο, με κεντρικό άξονα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Γραμμένο από δύο κοπέλες που δεν έζησαν τον πόλεμο, άλλα μέσα από τις αφηγήσεις των γύρω τους.

Πρώτη σκέψη, λοιπόν, ήταν να μιλήσουμε γι’ αυτό που νιώθουμε και ζήσαμε μέσα από τα λόγια των άλλων. Μεγαλώσαμε δίπλα από μια γραμμή που κάποτε απαγορευόταν να διασχίσουμε. Βρισκόμασταν δίπλα από ανθρώπους που αργότερα ονομάσαμε ήρωες. Μεγαλώσαμε με τετράδια που μας έδιναν στο δημοτικό, τα οποία πάνω είχαν φωτογραφίες από το άλλο μισό νησί και πιστεύαμε ότι δεν θα μπορέσουμε να τα δούμε ποτέ από κοντά. Γι’ αυτό επιλέξαμε το πρόγραμμά μας να είναι τα συγκεκριμένα τετράδια που τόσες γενιές μεγάλωσαν με αυτά. Μας δίδαξαν το “Δεν ξεχνώ κι αγωνίζομαι”. Μια φράση που μέχρι και σήμερα μας στοιχειώνει και μας θυμίζει πόσο τρομερό κακό είναι η ιστορία να βυθίζεται στη λήθη.

Έπειτα, στόχος ήταν να πούμε την αλήθεια και να δικαιώσουμε ψυχές που οι ιστορίες τους κλειδώθηκαν σε σκοτεινά συρτάρια. Μια αλήθεια που από την απαρχή του χρόνου μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει. Ωστόσο, την θυσιάζουμε στο βωμό κάθε εξουσιαστικής μορφής.

Την αλήθεια καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σε ένα δικαστήριο, όπου δικάζονται τα εγκλήματα πολέμου του τότε αλλά και του σήμερα. Η δίκη ολοκληρώνεται με μια τελετουργική θυσία. Την απόφαση, όμως, θα την πάρει μόνος, ο κάθε θεατής, ξεχωριστά.

Η σκηνή είναι διαμορφωμένη σαν διάδρομος και οι ηθοποιοί αναμειγνύονται με το κοινό, δείχνοντας πως όλοι είμαστε το ίδιο. Τα θεμέλια της κατεστραμμένης πόλης είναι το εδώλιο και το πάτωμα μια σκακιέρα. Ο χρόνος του έργου είναι μετέωρος και κινείται ανάμεσα στις εποχές. Υπάρχει αμεσότητα στην υποκριτική, έντονες σκηνές βίας, το έργο διέπεται από συμβολισμούς, ξεκάθαρα μηνύματα και υπονοούμενα.

ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ

Ειρήνη Χρυσοβαλάντη Πολυμέρου

Κινησιολογία. Κείμενο. Σκηνοθεσία. Οι τρείς «ευθύνες» που κλήθηκα να φέρω εις πέρας.

Αν θα περιέγραφα το «ΕΙΚΟΣΙ ΙΟΥΛΙΟΥ-Η ΔΙΚΗ», από το 2022 που ξεκίνησε μέχρι τώρα, θα έλεγα ότι είναι μια αφήγηση με απεριόριστες δυνατότητες πρόσληψης από τους θεατές. Οι ίδιοι είναι μέρος του σκηνικού γεγονότος, και διηγούνται κι αυτοί την εσωτερική ιστορία και πορεία τους με την ελευθερία της υποκειμενικότητας στην ερμηνεία τους.

Καθώς διηγείται την εσωτερική ιστορία και πορεία των σκηνικών προσώπων με την ελευθερία της υποκειμενικότητας στην ερμηνεία τους• και όχι τόσο την εξωτερική- αντικειμενική ροή και πλαίσιο διήγησης του συναισθήματος και των σχέσεων των χαρακτήρων.

Για εμένα, ως Ειρήνη Χρυσοβαλάντη Πολυμέρου, το έργο αυτό είναι δικαίωση για αυτούς που άδικα έφυγαν ή καλύτερα πουλημένα. Δικαίωση για την δική μου παιδικότητα που μεγάλωσα με ιστορίες για χωριά και πόλεις που δεν γνώρισα ποτέ και σαν παιδί πίστευα ότι ήταν κάτι που δεν υπάρχει και ότι όλο αυτό είναι στην φαντασία των γωνιών μας για να μας λένε παραμύθια το βράδυ και να κοιμόμαστε.

Μεγαλώνοντας και πήγα επιτέλους στην άλλη μισή Κύπρο που είναι λες και μπαίνεις σε αεροπλάνο για να πας σε άλλη χώρα, κατάλαβα ότι τα παραμύθια άλλοι μας τα λένε πρωί και βράδυ για να είμαστε συνεχώς σε μια λήθη που αργότερα θα φέρει την αναισθησία. Όταν βλέπεις το βόρειο μισό κομμάτι, που θεωρητικά δεν αναγνωρίζετε από κανένα κράτος, να εξελίσσεται, να φτιάχνει Βουλή, να επενδύουν σ’ αυτό επιχειρηματίες και να χτίζουν ξενοδοχεία, γιατί πολύ απλά είναι μη αναγνωρίσιμο κράτος και δεν πληρώνουν φόρους και ρεύμα, αλλά τα πληρώνει η υπόλοιπη Κύπρος, τότε μπαίνει τελεία.

ΔΕΝ: Αρνητικό μόριο που τίθεται πριν από ρηματικό τύπο οριστικής έγκλισης.

ΞΕΧΝΩ: Σταματώ να θυμάμαι, δεν καταφέρνω ή δεν θέλω να ανακαλέσω στην μνήμη μου.

Για την κινησιολογία του έργου επέλεξα διάφορους συνδυασμούς από χορευτικές και θεατρικές τεχνικές. Βλέπουμε αρκετά στοιχεία σωματικού θεάτρου, χοροθεάτρου και την μέθοδο του «καθρέφτη» μεταξύ των χαρακτήρων. Ο σκοπός είναι η αφήγηση να γίνεται και μέσω της σωματικής κίνησης, παράλληλα με το κείμενο.

Μέσω του release, το οποίο είναι ένα σύνολο αρχών και μεθόδων άσκησης που χρησιμοποιούνται στο σύγχρονο χορό, εστίασα στην οργανική διαδοχή της κίνησης, την ελεύθερη ροή και την αποτελεσματική διαχείριση της σωματικής ενέργειας με τη σωστή αναπνοή και την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή της.

Project details
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ