Γεωργίου Χορτάτση – ΕΡΩΦΙΛΗ

Η εμβληματική τραγωδία του Γεωργίου Χορτάτση επιστρέφει στο Θέατρο ΔΡΟΜΟΣ

Κάθε ΤΕΤΑΡΤΗ στις 20:30

Το έργο του Γεωργίου Χορτάτση ΕΡΩΦΙΛΗ παρουσιάζει η Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Γ. Μαύρου στο Θέατρο ΔΡΟΜΟΣ πλήρως ανανεωμένη κάθε Τετάρτη στις 20:30 από 21 Ιανουαρίου 2026.

Από την Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ

Σκηνποθεσία: Εμμανουήλ Μαύρος

Λίγα Λόγια για το έργο: 

Ο Φιλόγονος άρπαξε με τη βία τον θρόνο της Αιγύπτου, αφού πρώτα σκότωσε τον αδελφό του, που ήταν ο νόμιμος βασιλιάς της χώρας.

Στη συνέχεια νυμφεύτηκε τη χήρα του δολοφονημένου από τα χέρια του αδελφού του, και έκανε μαζί της μια κόρη, την Ερωφίλη. Στο παλάτι όπου έχει μεγαλώσει η κόρη του βασιλιά, έχει ανατραφεί και ένα αγόρι που ξεχωρίζει για την ανδρεία και την αρετή του, ο Πανάρετος.

Ο έρωτας ενώνει τους δύο νέους, οι οποίοι παντρεύονται κρυφά. Όταν ο Φιλόγονος αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του με τον γιο κάποιου άλλου βασιλιά, στέλνει τον Πανάρετο ως μεσάζοντα για τα προξενιά της Ερωφίλης.

Το ζευγάρι συνειδητοποιεί πως ήρθε η ώρα της αποκάλυψης.

Όταν η κρυφή τους ένωση έρχεται στο φως, ο Φιλόγονος θα εκδικηθεί τους δύο νέους με τον πιο σκληρό, αιμοσταγή και μακάβριο τρόπο.

Διάρκεια: 100min

Η “Ερωφίλη” αποτελεί έναν από τους τελευταίους κρίκους μιας χαμένης πνευματικής κληρονομιάς, που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει τον ελληνικό πολιτισμό σε μια δική του Αναγέννηση, αν η ιστορική πορεία (και ιδιαίτερα η Οθωμανική κατάκτηση) δεν την είχε διακόψει. Το έργο προβάλλεται όχι απλώς ως ποιητικό, αλλά ως πολιτικοκοινωνικό και φιλοσοφικό γεγονός, το οποίο διατυπώνει ένα ουμανιστικό μήνυμα: την πίστη στη δύναμη του Έρωτα και της Ζωής, απέναντι στην απληστία, τη βία, την εξουσιομανία και τα φερόμενα αρχέτυπα που χαρακτηρίζουν, όχι μόνο τον τότε, αλλά και τον σύγχρονο κόσμο.

Η “Ερωφίλη” του Γεώργιου Χορτάτση αποτελεί κορυφαίο δείγμα του Κρητικού Θεάτρου και μνημείου της Κρητικής Αναγέννησης (16ος–17ος αι.). Το έργο παρουσιάζει το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο της Κρητικής Αναγέννησης, η οποία αναπτύχθηκε κάτω από τη βενετική κυριαρχία ως γόνιμη σύνθεση ελληνικών και ιταλικών στοιχείων. Η άνθηση των τεχνών, των γραμμάτων και των ακαδημιών στην Κρήτη συνέβαλε στη δημιουργία ενός μορφωμένου κοινού και ευνόησε την ανάπτυξη του κρητικού θεάτρου, που αν και επηρεασμένο από τα ιταλικά πρότυπα, διατήρησε ελληνική ταυτότητα (κρητική διάλεκτος, δεκαπεντασύλλαβος στίχος κ.ά.).

Το θέμα που δεσπόζει στο έργο, όπως φαίνεται ήδη από τον πρόλογο του αλλά και από τα χορικά, είναι η υπερηφάνεια και η απληστία, που είναι ο πρόξενος των περισσοτέρων κακών, αλλά τελικά αποδεικνύονται μάταια, αφού οι μεταστροφές της τύχης είναι απροσδόκητες και κοινό τέλος όλων των ανθρώπων είναι ο θάνατος, μπροστά στον οποίο δεν μπορεί να αντισταθεί ούτε η δύναμη, ούτε τα πλούτη, ούτε άλλες αρετές. Μόνο ο Έρωτας φαίνεται να έχει την απόλυτη δύναμη να υπερβεί τη δύναμη του θανάτου.

Ως προς την δραματουργική τεχνική οι διάφορες επιλογές του Χορτάτση θεωρούνται επιτυχημένες:

Προετοιμάζει τις δραματικές κορυφώσεις και εντείνει την αγωνία του θεατή, είτε με τραγικές προοικονομίες (ο πρόλογος του Χάρου, η εμφάνιση της Ασκιάς που ζητάει εκδίκηση), είτε με τραγική ειρωνεία και ανατροπές (η υπόσχεση του Συμβούλου να βοηθήσει, ή η προσποιητή χαρά του Φιλόγονου). Ενδιαφέρον στοιχείο του έργου είναι το στοιχείο της εξέγερσης των γυναικών. Η εξέγερση αυτή απηχεί το ενδιαφέρον του Χορτάτση για την αναβάθμιση του ρόλου του γυναικείου φύλου και κατάλυση των αρχετύπων. Ένα άλλο στοιχείο που επισημαίνεται είναι ο λυρισμός που επικρατεί ιδίως στα χορικά.

Η “Ερωφίλη” δεν είναι απλά ένα “ποιητικό θέατρο”. Είναι ένα ποιητικό γεγονός που έγινε θέατρο με μια διαδικασία αφαιρετική σχεδόν “φυσική”, αποβάλλοντας τα περιττά ποιητικά “στολίδια” του. Μάλιστα, ένα καθαρά πολιτικό θέατρο: βλέπει βαθιά στο μέλλον, το αδιέξοδο της “αφιλοσόφητης”, δηλαδή της διαχρονικά φονικής, πολιτικής των καιρών μας. Είναι μια “υποδειγματική” πολιτική και κοινωνική Τραγωδία με ρόλους και χορικά, που οι αιώνες που πέρασαν από την ημέρα που ολοκληρώθηκε μας δείχνουν το πικρό σήμερα και το οδυνηρό μέλλον, αν ως άνθρωποι δεν αλλάξουμε ψυχικά και πνευματικά.