ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ
με την συνεργασία του viva.gr
Το τελευταίο έργο του μεγάλου δραματουργού
ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΨΕΝ
Όταν Ξυπνήσουμε Εμείς οι Νεκροί
…ένας δραματικός επίλογος
Η Θεατρική ομάδα ΜΗΔΕΙΑ παρουσιάζει το τελευταίο έργο του μεγάλου δραματουργού Ερρίκου Ίψεν “Όταν Ξυπνήσουμε Εμείς οι Νεκροί” σε μετάφραση (από το αγγλικό κείμενο του William Archer) και Σκηνοθεσία Εμμανουήλ Γ. Μαύρου.
Περίληψη:
Ο καθηγητής και γλύπτης Άρνολντ Ρύμπεκ έγινε παγκοσμίως γνωστός, κυρίως λόγω του πλαστικού αριστουργήματός του με τίτλο “Η Ημέρα της Ανάστασης”. Επιστρέφει στη πατρίδα του μετά από μια μακροχρόνια παραμονή στο εξωτερικό μαζί με τη νεαρή σύζυγό του Μάγια. Η σχέση του ζευγαριού έχει πλέον τελματώσει, με αποτέλεσμα και οι δυο τους να έχουν αποξενωθεί. Στο σανατόριο όπου διαμένουν, μια γυναίκα εμφανίζεται ξαφνικά για να ταράξει το παρελθόν του διάσημου γλύπτη και καθηγητή. Η γυναίκα αυτή είναι η Ειρήνη, η οποία είχε ποζάρει ως μοντέλο του στο έργο που τον έκανε γνωστό ανά τον κόσμο και ταυτόχρονα η μούσα του Ρύμπεκ όταν ήταν ακόμα νέος και άσημος.
Όμως για την Ειρήνη, ο Ρύμπεκ δεν ήταν ο καλλιτέχνης, αλλά ο ανεκπλήρωτος έρωτας που άφησε πίσω μετά την ολοκλήρωση του έργου του “Η Ημέρα της Ανάστασης”. Η Ειρήνη τον κατηγορεί για την καταστροφή της ζωής της, με τον Ρύμπεκ να αναγνωρίζει το λάθος του και να της ζητά να ζωντανέψουν για μια ακόμα φορά τον έρωτά τους, που ίσως η αναγέννηση αυτή να σταθεί ως εφαλτήριο βοήθειας για την τέχνη του, επανακτώντας την δημιουργική του δύναμη.
Η Μάγια, η σύζυγός του, αποδέχεται τη θέληση του Ρύμπεκ να ζήσει με τον ανεκπλήρωτο αυτό έρωτά του, βρίσκοντας όμως η ίδια προστασία στον άξεστο, λαϊκό, λάγνο και γήινο Υλφέιμ, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης του σανατορίου που διαμένουν. Ο Ρύμπεκ και η Ειρήνη αποφασίζουν να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο ανεβαίνοντας στην κορυφή ενός βουνού, με την διαδρομή αυτή να τους φέρνει σε κάποια συμφιλίωση, όμως ο δρόμος για μια καινούργια ζωή προς την ψυχική ελευθερία είναι μακρύς και ίσως ατελείωτος!
Διάρκεια Παράστασης: 90′
ΠΡΟΣΦΟΡΑ
👉 ΤΑ 10 ΠΡΩΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ €11 👈
‼ 5 Μαρ – 17 Απρ ‼
🎭 Ερρίκου Ίψεν | “Όταν Ξυπνήσουμε Εμείς οι Νεκροί’
…ένας δραματικός επίλογος
🖊 ΕΥΝΟΗΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ 10 ΠΡΩΤΩΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ 20%.
Από €14 που είναι η Γενική είσοδος στα €11 μέσω viva.gr η απευθείας αγορά από το ταμείο του θεάτρου.
🏃♀️ Σας περιμένουμε…
Ερρίκος Ίψεν
...Δια στόματος Άρνολντ Ρύμπεκ
,,,,Μην πλανιέσαι. Η ζωή, μας καλεί γύρω μας!
Σημείωμα Σκηνοθέτη
TEASER
Το τελευταίο έργο του μεγάλου δραματουργού Ερρίκου Ίψεν έχει να κάνει με ένα υποβόσκων αναρχισμό που συναντά την ουτοπική ελευθερία της ψυχής και συνάμα του ανθρώπου, μακριά από στερεότυπα και πολιτικοκοινωνικές πραγματικότητες. Αυτή η σύμβαση μας δίνει την δυνατότητα μιας άχρονης τοποθέτησης. Όπως σε όλα τα έργα του είναι βαθύτατα πολιτικός και πλησιάζοντας προς την ολοκλήρωση, καταλαβαίνοντας δηλαδή το τέλος του το βιολογικό και κυρίως το καλλιτεχνικό, συμπλέκει επεισόδια τα οποία αφενός είναι κοινωνικά και συνάμα πολιτικά. Το κυριότερο, τα επεισόδια αυτά είναι βαθύτατα ανθρωπινά.
Ο ίδιος μάλιστα έθεσε το εξής ερώτημα:
Η ιδιοφυΐα δεν θα ήταν καταδικασμένη να παίρνει μονάχα, χωρίς να γνωρίζει ποτέ την ανταλλαγή;
Το τελευταίο αυτό ερώτημα του Ίψεν παρατείνει τον πεσιμισμό του, το οποίο υπογράμμισαν όλοι του οι κριτικοί εικονογραφώντας έτσι το γεγονός ότι όλα τα μεγάλα του δράματα διηγούνται την ιστορία μιας αποτυχίας, της αποτυχίας του ιδεαλισμού.
Και τι εστί ιδεαλισμός;
Η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του εξωτερικού του κόσμου, ή Συνείδησης και Ύλης, που παίρνει θέση υπέρ της πρωταρχικότητας του πνεύματος, δηλαδή της Συνείδησης. Οι ιδεαλιστές κυρίως ως φιλοσοφική σχολή υποστηρίζουν ότι μόνο η συνείδησή μας έχει πραγματική υπόσταση και ότι ο υλικός κόσμος είναι μόνο προϊόν των αισθήσεων, των παραστάσεων και των αντιλήψεών μας.
Μάλιστα ο Ιδεαλισμός είναι στενά συνδεδεμένος με τη θρησκεία, αφού είτε άμεσα είτε έμμεσα όλες οι ιδεαλιστικές φιλοσοφίες καταλήγουν στην ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης ανεξάρτητης από τον άνθρωπο. Ο ιδεαλισμός έχει εκφάνσεις στην κοινωνική ζωή και στην ίδια την διαδικασία της γνώσης. Η πορεία της γνώσης η γενίκευση των φαινομένων βοηθάει πολλές φορές στην διάσπαση της συνείδησης από την πραγματικότητα, στο μετασχηματισμό των γενικών εννοιών σε έννοιες απόλυτες και αποσπασμένες από την ύλη.
Λόγω αυτού του ιδεαλισμού λοιπόν, ο Ίψεν έταξε στον εαυτό του ένα χρέος, το χρέος να καταγγείλει τις προκαταλήψεις και τις υποκρισίες, πάνω στις οποίες η κοινωνία στήριξε την ηθική της, αλλά συνάμα μας δείχνει σταθερά πώς αυτός ο ιδεαλισμός καταλήγει μονάχα στην καταστροφή. Πέρα από την εξέγερσή του ενάντια στο ψεύδος, πιθανό ήταν να μην είχε πολλές ψευδαισθήσεις για την κατάκτηση της ευτυχίας. Η δική του ηθική δεν είναι ούτε παραδοσιακή ούτε επαναστατική. Οι κυρίαρχοι της πάλης των τάξεων δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απ’ αυτόν που μισεί τις “συμπαγείς μάζες”. Οι τρόποι του είναι αυθεντικοί, του μεγαλοαστού που αναρχίζει. Αλλά ο αναρχιστής δε σκιτσάρει κανένα νέο κοινωνικό πρότυπο. Θέλει απλώς να ελευθερώσει τον άνθρωπο και καταρχήν αυτά τα λίγα εξαιρετικά άτομα, τα οποία παρακινούν την ανθρωπότητα να κάνει ένα θετικό βήμα προς το μέλλον.
Ο προαναφερόμενος αναρχισμός συναντιέται και συγκρούεται στο έργο μας με τον ιδεαλισμό του καλλιτέχνη Άρνολντ Ρύμπεκ, ο ιδεαλισμός με το ιδεατό της πνευματικής μούσας Ειρήνης που μοιάζει με ωκεανό που από την μια σε γαληνεύει και από την άλλη σε πνίγει με τα τεράστι κύματα, σε αντιθετική σύγκρουση με τη φωτιά που αντιπροσωπεύει η σύζυγος του Ρύμπεκ, Μάγια και σε ολική αντίθεση από τον λάγνο λαϊκό γήινο Υλφέϊμ, δημιουργούν ένα έργο με αντιθετικές έννοιες που ισορροπεί μεταξύ φύσης και ύλης, ρεαλισμού και ρομαντισμού, αγάπης και μίσους, ζωής και θανάτου.
Το σπουδαιότερο:
Σε αυτό το έργο του ο Ίψεν δηλώνει την ταυτότητα του πραγματιστή μη πιστεύοντας στο πεπρωμένο. Τόνδε σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα των επιλογών τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα είτε οι ψυχές να βασανίζονται, είτε να εξιλεώνονται και να μένουν ελεύθερες.
Ποια όμως ελευθερία είναι η απόλυτη; Αυτό είναι το ερώτημα.
Η ελευθερία έξω από το κλουβί – με την σημειωτική της έννοια μέσα στο έργο – ή η ζωή; ο έρωτας; ο θάνατος;
Όσο κι αν το τελευταίο έργο του αποτελεί την κριτική του ματιά σε ότι έγραψε, όσα έζησε, όσο και αν εμπεριέχονται πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, όσο κι αν είναι βαθύτατα συμβολικό πολιτικοκοινωνικό έργο, ο Ίψεν εκθέτει ναι μεν τα ηθικά και υπαρξιακά διλήμματα, που προκύπτουν από τη σύγκρουση της Ζωής με την Τέχνη, αλλά αυτό που χρειάζεται να δούμε στο σήμερα, στο αύριο και στο μακρινό σκοτεινό μέλλον, είναι πως ούτε η τέχνη θα σταθεί ικανή να σώσει την κοινωνία, όταν η κοινωνία πνίγεται στο βούρκο μια ψεύτικης ηθικής, μήτε η αγάπη, μήτε ο έρωτας, μα μήτε και η οποιαδήποτε θρησκεία.
Πώς μπορείς όμως να παραμείνεις άνθρωπος όταν αδυνατείς να υπερνικήσεις το “εγώ” σου, τους κοινωνικούς και πολιτικούς συμβιβασμούς, όταν εθελοτυφλείς μπροστά στον ίδιος σου τον εαυτό. Πώς λοιπόν μπορείς να ζήσεις μια ελεύθερη ζωή όταν δεν εργάζεσαι σκληρά και καθημερινά με τον εαυτό σου;